Inleidend; definitie van het woord Pelgrimage

Het woord Bedevaart is afgeleid van het Latijnse woord '" Peregrinatio". Het woord Pelgrim (of "Pelerin" in het Frans) komt van het Latijnse woord Peregrinus. Deze term is samengesteld uit 'per' (erdoorheen) en 'ager' (veld of land), en betekend dus letterlijk "doorheen velden". In de Romeinse tijd wilde peregrinus zeggen: 'vreemdeling', buitenstaander, zwerver, iemand die geen burgerrechten bezit, iemand die zijn land of vertrouwde omgeving verlaat en in ballingschap leeft.
In de eerste eeuwen van het Christendom behield het woord 'peregrinus' de betekenis van iemand die vrijwillig in ballingschap ging. Een pelgrimage (pelegrinatio), en de daarmee gepaard gaande ascese en penitentie, kon de vorm aannemen van bijvoorbeeld een reis naar het Heilig land om daar te gaan wonen, te sterven en ook begraven te worden. Een ander voorbeeld vormden de monniken en de kluizenaars, in de 3e en de 4e eeuw. Zij braken met de wereld en weken uit naar de woestijn van Egypte en Syrie om er een leven te leiden van totale onthechting aan het aardse, een nieuwe vorm van (onbloedig) martelaarschap.
 

Vanaf de 7e eeuw kreeg het woord pelegrinatio een andere betekenis nl. Je land verlaten en als ontheemde rondzwerven, zonder precieze bestemming, om het christelijk geloof te verkondigen. Zij trokken rond als thuisloze missionarissen om apostolaats- of bekeringswerk te verrichten onder de Heidenen.Het missionaris ideaal bleef doorwerken tot aan het begin van de 11e eeuw. Vanaf dan had de'perigrinus een specifiek reisdoel. Hij ondernam een devotiereis (peregrinatio religios) naar een welbepaalde sacrale plaats, bijvoorbeeld waar Jezus heeft geleefd. Of waar lichaam van apostelen of martelaren (Rome, Santiago) rusten.
De term perigrinus kreeg voortaan de betekenis van Pelgrim, in de moderne betekenis van het woord. Met god als enige vaste reisgenoot.